toename in wederkerige communicatie
Om de spraaktaalontwikkeling te stimuleren is het gebruik van gebaren een ideale uitkomst. Rond de zes maanden maakt een baby op zichzelf geluiden. Tevens krijgt het verbale invulling van wat het aan het doen is of waarnaar het kijkt. Het kijken naar andermans gezicht vinden ze rond deze leeftijd interessant. Zo ontstaat er gezamenlijke aandacht en lukt het baby’s betekenis te geven aan de taal die ze horen. Geleidelijk aan neemt de wederkerigheid in communicatie toe, maken baby’s gericht betekenisvolle bewegingen met hun handen en zijn ze gericht op (talige) communicatie met de ander, al is de ontwikkeling van het spreken nog volop in ontwikkeling.
Het begrijpen van gesproken taal, woordherkenning en conceptontwikkeling rondom communicatie kan gestimuleerd en ondersteunt worden door het gebruik van gebaren.
Bij kinderen met een zintuiglijke en/of verstandelijke beperking wordt een vertraagde, slecht ontwikkelde of niet op gang gekomen spraaktaalontwikkeling gezien. Gebaren kunnen dan als ondersteuning dienen in communicatie. Dit zorgt voor meer aandacht voor elkaar in de communicatie. Gebaren maken taal visueel, verduidelijkt als iemand moeilijk verstaanbaar is of als spreken lastig is. Daarnaast is het zo dat kinderen visuele ondersteuning sneller oppikken dan informatie die alleen auditief wordt gegeven.
Baby’s maken van nature gebruik van lichaamstaal: wijzen, 'nee' schudden of 'ja' knikken met het hoofd en met de handjes zwaaien. Wanneer kinderen deze lichaamstaal inzetten of spontaan een gebaar maken, is het niet altijd zeker dat ze daar wat mee bedoelen. Toch kan het voorkomen dat het gebaar naar verloop van tijd betekenis krijgt.
​
Baby's en kinderen worden niet per se slimmer van de aanrijking van gebaren. Onderzoek heeft wel aangetoond dat kinderen die gebaren aangereikt hebben gekregen een grotere, soms een verdubbelde, woordenschat hebben dan kinderen die geen gebaren gebruiken en daarmee de mogelijkheid hebben zich eerder te kunnen uiten. Tevens zou het gebruik van gebaren de ontwikkeling van de hersengebieden die nodig zijn voor praten bespoedigen en daarmee dus ook op latere leeftijd het spreken.
Als kinderen de mogelijkheid krijgen om op jonge leeftijd hun gevoelens, behoeften en frustraties te kunnen uiten, zou dat een positief effect kunnen hebben op de sociaal-emotionele ontwikkeling.